Hoe het begon

Marco Redeman kwam in korte tijd veel over de vloer van ziekenhuizen en zorginstellingen. Zijn mond viel regelmatig open van verbazing:

Waarom heeft een ziekenhuis niet een voorraad telefoonopladers in huis? Familieleden van patiënten kunnen dan makkelijker anderen informeren over de verslechterde toestand van hun dierbare.
Wat houdt een ziekenhuis tegen om de tilcursus voor verpleegkundigen ook bij mantelzorgers uit de wijk aan te bieden? De capaciteit is er. En door die capaciteit anders te organiseren en te re-combineren help je mantelzorgers te voorkomen dat ze door hun rug gaan. Hoeveel rugklachten, ziekmeldingen op het werk en bezoekjes aan de fysiotherapeut zou dat besparen?
Waarom krijgt een puber met een handicap een privé-zwemles? Is het niet leuker als hij in een groepje zwemt net als ‘normale’ kinderen? Misschien is het zelfs goedkoper?

Marco maakte de optelsom: in zorg en welzijn zijn niet alleen knelpunten. Er zijn ook gaten. Er zijn witte vlekken. En dús mogelijkheden!

Marco nam het initiatief en organiseerde samen met de Antonius Academy een Zorgverslimmingsavond.